Psychoterapia to świadome i zamierzone zastosowanie metod klinicznych oraz postaw interpersonalnych w celu pomagania osobom w modyfikacji ich zachowań, procesów poznawczych, emocji i innych cech osobowych w kierunku, który korzystający z terapii uważają za pożądany.
(za: Norcross, 1990)
Psychoterapia jest metodą z wyboru w leczeniu zaburzeń depresyjnych, nerwicowych (zaburzenia lękowe, obsesyjno-kompulsyjne, związane ze stresem i występujące pod postacią somatyczną) jak również w leczeniu zaburzeń odżywiania oraz niektórych postaci zaburzeń osobowości.
Psychoterapia jest jednocześnie metodą rozwoju osobistego. Pozwala na rozwijanie sfery emocjonalnej, poznawczej oraz społecznej, dotyczy zarówno życia wewnętrznego osoby, jak i jej relacji z innymi ludźmi.
Psychoterapia umożliwia:
- Zmianę zachowania np. w przypadku utrwalonych niekorzystnych schematów postępowania,
- Zmianę myślenia o sobie samym, o innych, o świecie,
- Rozpoznawanie i doświadczanie własnych emocji w konstruktywny dla siebie sposób z jednoczesnym poszanowaniem granic innych osób,
- Odkrywanie własnych, wewnętrznych możliwości oraz umiejętności,
- Rozpoznawanie własnych potrzeb i celów oraz ich realizację,
- Odnajdywanie w sobie siły i umiejętności do radzenia sobie w różnych sytuacjach,
- Stopniowe uwalnianie się od objawów poprzez pracę z własnymi emocjami, potrzebami, dążeniami, postawami i przekonaniami,
- Znajdywanie własnych odpowiedzi,
- Określanie własnych granic i umiejętność ich zachowania,
- Przeżywanie relacji z samym sobą, z innymi i ze światem w satysfakcjonujący dla siebie sposób,
- Rozwój ważnych obszarów życiowych i osiąganie między nimi równowagi (praca -odpoczynek-zabawa, rodzina-inni ludzie-samotność, obowiązki -prawa-przyjemności etc.)
Aby brać udział w psychoterapii musisz mieć kontakt z samym sobą, być świadomym, a więc musisz być wolny od nadużywania alkoholu, narkotyków itp., które zmieniają Twoją świadomość lub pozostawać w leczeniu tego uzależnienia.